Był utalentowanym aktorem, zdolnym muzykiem i ambitnym fotografem dokumentującym nocne życie i mroczne zaułki Los Angeles. Równie chętnie grał w produkcjach niezależnych, co w superprodukcjach w stylu Star Treka. Był także kinofilem – miłość do kina obudził w nim obejrzany z rodzicami Taksówkarz. Marzył o własnym filmie, podglądał na planie pracę reżyserów, wreszcie napisał scenariusz. Nie zdążył go zrealizować. Anton Yelchin zginął w wieku 27 lat w niefortunnym wypadku, przygnieciony przez własny samochód. Ludzkość została oszukana – mówi o tragicznej śmierci młodego przyjaciela Martin Landau i dodaje: – Nie chcę, by o nim zapomniano. Yelchin dawał z siebie wszystko: grając, imprezując, występując na scenie ze swoim zespołem. Żył pełnią życia. Banał? Nie w przypadku chłopaka, który miał świadomość, że ma mniej czasu niż inni – chorował na mukowiscydozę, choć ukrywał to przed światem. Dokument Garreta Price’a to spojrzenie na życie młodego aktora oparte na jego pamiętnikach, zapiskach i listach, unikalnych materiałach wideo oraz relacjach rodziców, współpracowników i przyjaciół. Powstał portret intymny, przejmujący i pełen czułości.
Amerykański montażysta, licencjat zrobił na Wydziale Radia, Telewizji i Filmu Uniwersytetu Teksańskiego, tytuł magistra odebrał w konserwatorium American Film Institute. Pracuje przy wielu programach telewizyjnych, teledyskach, serialach oraz filmach fabularnych i dokumentalnych. Był montażystą m.in. na planie Moonpie (2006) i Endings, Beginnings (2019) Drake’a Doremusa, Żywego towaru (2016) Logana Sandlera oraz dokumentów Janis (2015) Amy Berg i The Director and the Jedi (2018) Anthony’ego Wonke. Całuję, Antosha, jego reżyserski debiut, miał premierę na tegorocznym festiwalu Sundance.
2019 Całuję, Antosha / Love, Antosha (doc.)